Przemoc w rodzinie - większość z nas pomyśli: "Dobrze, że nie dotyczy nikogo z mojego otoczenia".
Na pewno? "Przemoc to problem rodzin patologicznych". Czyli jakich? Wielodzietnych, ubogich, czy dotkniętych uzależnieniami? Czy syn sąsiadów - dobrze sytuowanych, z wyższym wykształceniem może być ofiarą przemocy? Może. Nawet, jeśli nie ma widocznych śladów. Czym więc jest przemoc? Jakie są jej rodzaje?
Jak je rozpoznać i jak reagować?

Przemoc wobec dziecka kojarzymy zazwyczaj jedynie z aspektem fizycznym - karami cielesnymi, o których ostatnio tak gorąco się dyskutuje, czy generalnym znęcaniem się. 

Tymczasem przemoc ma więcej niż jedno oblicze. O wiele częstszym zjawiskiem jest przemoc psychiczna, stosowana poprzez poniżanie, zastraszanie. Mało tego - za przemoc uznawane jest nie tylko działanie, skutkujące naruszeniem praw osobistych, wolności, godności, ale także każde zaniechanie, mające wyżej wymienione skutki. Tak więc należy pamiętać, że przemocą jest także celowe zaniechanie działań, które mogłyby zapobiec krzywdzie. 

Rodzaje przemocy:

Przemoc fizyczna - wszelkie działanie skutkujące urazami ciała: uderzenie, kopnięcie, szarpanie, popychanie, rzucanie przedmiotami jak i bardziej drastyczne oblicza przemocy jak przypalanie, okaleczanie.

Przemoc psychiczna - inaczej emocjonalna, wywołuje u ofiary obniżenie poczucia własnej wartości, uczucie zagrożenia, bezradności, utraty kontroli nad własnym życiem. Może przybierać różną postać - zazwyczaj kojarzymy ją z kontaktem werbalnym - poniżaniem, groźbami.

Tymczasem radykalne ograniczanie dziecku kontaktu z otoczeniem/członkami rodziny/kolegami lub koleżankami wbrew jego woli, izolacja od świata zewnętrznego, podsłuchiwanie, przeszukiwanie prywatnych rzeczy czy czytanie korespondencji także jest formą przemocy - łamie m.in. prawo dziecka do prywatności.

„To rodzaj przemocy który odciska ogromne piętno na psychice człowieka - o ile dziecko dość wcześnie zaczyna zdawać sobie sprawę z odrębności fizycznej od rodziców, to w przypadku przemocy emocjonalnej, może nieświadomie tkwić w takiej toksycznej relacji z bliskimi nawet będąc dorosłym - przemoc taka zaburza obraz świata u dziecka i wpaja mu nieprawidłowe wzorce zachowań.”

Bierna forma przemocy

- czyli zaniedbywanie. Czasami brak aktywności, dbałości, może być formą przemocy. Przykładem jest głodzenie, czy uniemożliwianie dziecku zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Niezadbanie o czyste, odpowiednie do pory roku ubrania, niedbanie o prawidłowy poziom higieny, niepodawanie leków gdy istnieje taka potrzeba, przyzwolenie na nadmierną absencję dziecka w szkole, pozostawianie dziecka bez opieki, a nawet niezaspokajanie potrzeb emocjonalnych dziecka, poprzez nieokazywanie uczuć, ignorowanie - to wszystko rozumiane jest jako przemoc.

Dylemat klapsa

Wiele osób nie uznaje klapsa za formę przemocy, lecz jako środek wychowawczy. Argumenty są następujące: "mnie rodzice bili, jak było trzeba i przynajmniej wyrosłem na porządnego człowieka", "tyłek nie szklanka", lub "albo klaps, albo bezstresowe wychowanie". Wychowanie nigdy nie jest bezstresowe - takie byłoby, gdyby pozwalano dziecku na wszystko, a tego wychowaniem nazwać się nie da. Wychowanie polega na stawianiu granic, wywieraniu wpływu, uczeniu ponoszenia konsekwencji za swoje czyny - to wywołuje w wychowywanym stres, bo zazwyczaj się mu nie podoba. To wszystko można osiągnąć, nie uciekając się jednak do przemocy fizycznej. Dając dziecku klapsa, uczymy je, że jeśli uważamy, że mamy rację, a żadne argumenty nie trafiają do drugiego człowieka, to można go uderzyć. Podświadomie widzi następujący obraz świata: silniejszy/starszy zawsze wygrywa, wszystko można osiągnąć siłą, każde stosowanie siły można wytłumaczyć, że było to w "jakimś celu", lub "dla czyjegoś dobra".

Jak rozpoznać przemoc?

Różnego rodzaju obrażenia na ciele, które ciężko racjonalnie wytłumaczyć. Ważna jest obserwacja zachowania dziecka - czy od razu, zapytane o ślady, potrafi wytłumaczyć ich genezę, czy odpowiedź jest logiczna, czy pytane dziecko jest zestresowane, czy przejawia lęk przed rodzicem. Ważna jest też reakcja rodziców - czy ich odpowiedzi nie są sprzeczne lub też odmawiają wyjaśnień. Warto zwrócić uwagę na opowiadania swoich dzieci, z których wynika, że jakiś kolega prosi o poczęstowanie kanapką, bądź nieprzyjemnie pachnie – może być to oznaka, że jest zaniedbywane w domu. Agresywne, nerwowe zachowanie rodzica w szatni wobec dziecka – szarpanie, poniżanie, mówienie do dziecka: głupku, debilu, leniu itp.– powinno wzbudzić naszą czujność.

Pamiętajmy! - odwracając głowę od czyjejś krzywdy, dajemy oprawcy ciche przyzwolenie, stając się niejako współwinnymi.

My jako Slippers Family, długo szukalismy możliwości pomocy dziciom. Okazjonalnie pomagaliśmy domom dziecka, rodzinom zastępczym. Teraz już wiemy jak chcemy pomagać. Postanowiliśmy, że będziemy pomagać stale, co znaczy codziennie. Co to oznacza?

Postanowiliśmy, że za każdą parę sprzedanych kapci kolekcji Premium oraz bucików Lowerek przekażemy 1 parę obuwia dzięcięcego dzieciom będącymi ofiarami przemocy w rodzinie.

Teraz i Ty możesz pomóc tym dzieciom. Z góry dziękujemy.